In een presentatie op een evenement georganiseerd door de Wereldraad voor Gezondheid sprak Dr. Kevin McKernan over zijn ontdekking – en het gevaar – van plasmide-DNA-besmetting in de zogenaamde COVID-‘vaccins’.
In een presentatie op een evenement georganiseerd door de Wereldraad voor Gezondheid sprak Dr. Kevin McKernan over zijn ontdekking – en het gevaar – van plasmide-DNA-besmetting in de zogenaamde COVID-‘vaccins’, meldt Life Site News.
McKernan, die voorheen leiding gaf aan een MIT-team voor het Human Genome Project, publiceerde in april 2023 werk waarin de aanwezigheid van verontreinigend DNA en ‘endotoxinen’ uit e-coli werd gedocumenteerd.
Hij toonde ook aan dat de flesjes met vaccin die ter goedkeuring werden aangeboden ‘schoon’ DNA bevatten, maar ‘toen ze overstapten om het op te schalen, was het plasmide-DNA besmet.’
Zoals McKernan opmerkt: “Dit was niet aanwezig in de daadwerkelijke klinische proef.”
Het goedgekeurde product was niet het product dat werd toegediend. De goedgekeurde vaccins van Pfizer, BioNtech en Moderna bevatten niet het plasmide-DNA afkomstig van e-coli. Dit was een proces dat de fabrikanten gebruikten om de massaproductie van de vaccins op te schalen na goedkeuring door de regelgevende instanties.
De misleiding
Hoe kreeg zo’n gevaarlijk product goedkeuring van de regelgevende instanties? Zoals McKernan laat zien, werden er vleiende resultaten gepresenteerd aan de toezichthouders, die niet weerspiegeld werden in het eindproduct. McKernan legt ook uit waarom bestaande screeningprocessen pas dit jaar de aanwezigheid van plasmidecontaminatie detecteerden.
Hij merkt op dat zijn werk internationaal is overgenomen en laat ook zien hoe juist deze methoden zelf kunnen worden gebruikt om ongewenste gegevens en de waarschijnlijkheid van bijwerkingen te verbergen voor regelgevende instanties die behandelingen goedkeuren.
McKernan stelt dat als er verschillende instrumenten worden gebruikt om concentraties plasmide DNA te detecteren, er verschillende resultaten zullen worden geleverd om “de boekhoudkundige gegevens te manipuleren om aan de voorschriften te voldoen”.
Als je verschillende tools gebruikt, krijg je andere cijfers. Dit is momenteel een kwetsbaarheid in de regelgeving. Je kunt verschillende instrumenten uitkiezen om de toezichthouders te geven wat ze willen”, zegt hij.
McKernans werk laat zien hoe de instrumenten die worden gebruikt om plasmide-DNA te elimineren, kleinere moleculen eenvoudigweg niet herkennen. Daarom kon het, zelfs als er pogingen werden ondernomen om verontreinigend plasmide-DNA te elimineren, eenvoudigweg niet worden gedetecteerd. De gebruikelijke meetmethoden konden deze kleinere moleculen niet vinden.
“Als je deze monsters door Oxford-nanoporiënsequencing laat lopen, kun je de grote fragmenten uitstekend vinden”, zegt hij.
Toch voegt hij eraan toe dat het niet erg goed presteert bij het vinden van kleine moleculen – waar een groot deel van de plasmidemassa vertegenwoordigd is.
“Ze proberen van dit [plasmide] af te komen”, zegt hij. “Maar het proces van proberen creëert iets dat gevaarlijker is voor de DNA-integratie.”
Waar schuilt dit gevaar? Het is het gevaar van vals positief. Ten eerste kan de gebruikte detectiemethode het grootste deel van de verontreiniging niet vinden. Ten tweede faalt de eliminatiemethode die wordt gebruikt om de vaccins te ‘zuiveren’ op dezelfde manier.
Het proces dat McKernan aanhaalt, maakt de gevaren van deze vaccins onzichtbaar.
Mislukte zuivering
McKernan laat in zijn segment zien hoe het plasmide dat de endotoxinen en vreemd genetisch materiaal bevat, moet worden verwijderd, waardoor de vaccins worden gezuiverd voor gebruik.
Het proces dat hij bij de zuivering aanhaalt, heet ‘AMPure’, waarvan hij zegt dat hij er aanzienlijke ervaring mee heeft.
“Het levert geen goed resultaat op bij het vastleggen van de kleine moleculen”, zegt hij, eraan toevoegend dat “we de kleine moleculen te weinig tellen”, zowel met AMPure als met QPCR-tests. Hoe weet hij dan dat deze plasmiden er zijn?
“Als je deze monsters in een fluorometer stopt, krijg je getallen die tot 100 keer hoger zijn.”
Waarom doet dit er toe?
“De regelgevende instanties kregen fluorometrische gegevens voor RNA en PCR-gegevens voor DNA om de boekhoudkundige gegevens zo te manipuleren dat aan de voorschriften te voldeden.”
De gekozen maatregelen missen de moleculaire concentratie van plasmide-DNA, dat voor een groot deel uit kleine moleculen bestaat.
Risico’s van besmetting
McKernan noemt bekende risico’s van genoombesmetting, waaronder bloedstolsels en genetische schade. Bovendien merkt hij op dat spike-eiwitten de gevaren van “endotoxinen” versterken – gifstoffen van buiten het lichaam, zoals het basis-e-coli-DNA dat in de vaccins wordt aangetroffen. Deze DNA-basis werkt samen met de spike-eiwitten die door het mRNA in de shots worden geproduceerd om de nadelige effecten te vermenigvuldigen.
Deze effecten omvatten kanker.
McKernan wijst erop dat de concentratie van het endotoxine e-coli werd “geredigeerd” – gecensureerd – uit de eerste regelgevende rapporten.
Waarom zou dit gebeuren? Hij merkt op dat kanker wordt versterkt door drie belangrijke factoren die verband houden met de besmette vaccins.
De eerste is een verhoogde genetische mutatie veroorzaakt door de opname van plasmide-DNA. De tweede is de “chronische belediging” van het immuunsysteem door mRNA-actie. Ten slotte lijken de injecties, volgens recente artikelen geciteerd door McKernan, “remming van de bewakers van het menselijk genoom – p53 en BRCA1” te veroorzaken, wat betekent dat de bescherming van menselijke genen wordt aangetast door het geïnjecteerde materiaal.
McKernan zegt: ‘Ik wil iedereen wijzen op het werk van John Beaudoin over de sterftecijfers in Massachusetts. Dat is een duidelijk teken dat we na de vaccinatie een toename van het aantal kankergevallen hebben.”
Voor degenen die zich zorgen maken over besmetting door de zogenaamde vaccins, produceert McKernan een diagnostisch hulpmiddel om te beoordelen in welke mate de gevaccineerden zijn aangetast door endotoxinen in het plasmide-DNA.
McKernan bereidt tests voor voor publiek en klinisch gebruik, zodat “we dit kunnen meten bij gewonde patiënten.”
Zijn bijdrage is een van de negen die op 9 oktober werden gegeven tijdens het virtuele evenement van de World Council for Health, waar vooraanstaande wetenschappers het probleem van plasmide DNA-vervuiling in de mRNA-injecties, dat McKernan en zijn collega’s eerder dit jaar ontdekten, toelichtten en onderzochten.
